คนเหล่าใดสำรวมจิต
ซึ่งไปในที่ไกล ดวงเดียวเที่ยวไป
หาตัวตนมิได้ อาศัยถ้ำอยู่
คนเหล่านั้นจะพ้นจากเครื่องผูกของมาร
จิตดวงเดียวเที่ยวไปแสนไกลนัก ประเดี๋ยวจักกลิ้งกลอกออกนอกหนี
ชอบแวบมาแวบไปไม่อยู่ดี อาศัยที่ถ้ำประจำทุกค่ำคืน
หากคนใดระวังสังวรจิต หมั่นพินิจคอยปรามห้ามฝ่าฝืน
มารหรืออาจจองจำให้กล้ำกลืน คนนั้นตื่นพ้นล่วงจากบ่วงมาร ฯ
ที่มา : เสียงธรรมจากพระโอษฐ์
๑o๘ คาถา อมตพจนาจากพระไตรปิฏก
พระมหาอุเทน ปัญญาปริทัตต์